Όνειρο

Όταν έκλεισε τα μάτια
και το κορμί του αφέθη
στην αγκαλιά την όμορφη του Μορφέα
οι σκέψεις οι πλανεύτρες πήραν θέση
και τον ξελόγιασαν
-μα είναι τόσο έντονες
ακόμη και ο Οδυσσέας θα τις καλοδεχόταν.

Έδειχναν επιθυμίες και συναισθήματα ανείπωτα
αλλά και δαίμονες και τέρατα
που ίσως τον είχαν στοιχειώσει.
Τα χε καλά κρυμμένα μέσα του
για να τα αποφύγει
μα τότε δεν δειλιαζε στην όψη
δεν φοβόταν να τα κατατροπώσει.

Είχαν μιαν άλλη γοητεία αυτές οι σκέψεις
έκρυβαν ίσως μια γλυκιά αναρχία
δίχως  καταναγκασμούς και απαγορεύσεις
χωρίς περιορισμούς και δεσμεύσεις

Και όμως ο ήλιος ανέτειλε και γίνηκε ημέρα
Ημέρα καθημερινή,ημέρα ίδια
ρουτίνα,υποχρεώσεις και αδιαφορία.
Εκεί όμως του όρισαν να ζει γιατί έτσι πρέπει..
Η νύχτα ,είπαν, είναι επικίνδυνη
και τίποτε πότε δεν ευοδώθη

Να είχαν δίκιο άραγε
ή απλώς εξέφραζαν την ατολμία
του καθενός
να προσπαθήσει έστω και μια στιγμή
την νύχτα να καθιερώσει;

Δεν είχε χρόνο για τέτοιες θεωρήσεις
η μέρα έφευγε και ο χρόνος ανεξέλεγκτος
τον πιέζει να υπακούσει δίχως δεύτερες σκέψεις
 να συνεχίσει την ζωή την καθωσπρέπει.

Οι τελευταίες μέρες μου...

Κάθομαι στο ετοιμόρροπο σκαμνί,ξέρετε,αυτά τα ψάθινα που ξεφτίζουν με το πέρασμα των χρόνων.Έτσι και το σκαμνί δεν έμεινε ανέπαφο από τον χρόνο και ξεθώριασε όπως ξεθώριασε και η ζωντάνια στο πρόσωπό μου.Γέμισα ρυτίδες και τα μαλλιά μου άσπρισαν.
Αναρωτιέμαι πως πρέπει να περάσω τις τελευταίες μέρες μου...
Όταν ήμουν μικρός φανταζόμουν ότι θα δοκίμαζα τα πάντα στα γεράματά μου ώστε να μην υπάρχει τίποτα που να μην το γνωρίζω.Αθώα παιδικότητα με πλάνεψες βαριά,εξάντλησες όλη την ενεργεία μου και τώρα να μένω ακινητοποιημένος στο κάθισμα μου με μόνη μου δυνατότητα να ρεμβάζω την γαλήνια θάλασσα.Το απαλό της κύμα παφλάζει πάνω στο βότσαλο δημιουργώντας το χαρακτηριστικό ήχο της.Αέναος ο ήχος της σε αντίθεση με την φθαρτή μου φύση.
Τα γερατειά σε βυθίζουν στις σκέψεις σου και σε καθηλώνουν εκεί!
Ταξινομείς τις εμπειρίες σου και τα συναισθήματα σου.Προσπαθείς να δημιουργήσεις την ιστορία της ζωής αναπολώντας στιγμές που σου επαναφέρει συνεχώς η γριά σου η μνήμη ώστε να σε εξαντλήσει όσο μπορεί.
Αναλογίζεσαι τα χρόνια που περάσαν,τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές ,τα λάθη σου,τις ευκαιρίες που έχασες και άλλες που τις προσπέρασες...
Δεν μπορείς να αντιδράσεις όμως!
Μένεις με την πικρία ότι τίποτα δεν μπορείς να αλλάξεις πια,εξ' ου και η ανάγκη σου να νουθετείς τους άλλους.
Τις τελευταίες μέρες μου θα τις περάσω περιμένοντας αργά και βασανιστικά τον θάνατο...
Δεν θέλω να γεράσω,δεν θέλω να πεθάνω,ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΕΛΕΥΤΑΊΕΣ ΜΕΡΕΣ!Έχω πράγματα να ζήσω ακόμα,έχω να ψάξω τον παιδικό μου έρωτα,έχω να αλλάξω την κοινωνία,έχω να πάω εκδρομές,να γελάσω,να κλάψω..δεν θέλω να με πάρει η θάλασσα στην αγκαλιά της,δεν θέλω να με πάρει μακριά από την ζωή.Φοβάμαι τον θάνατο,όποιος είπε ότι δεν τον φοβήθηκε είναι ψεύτης.Άνθρωποι είμαστε με πάθη και αδυναμίες,ο φόβος είναι σύμφυτος στην ανθρώπινη φύση.
Τον φοβάμαι τον θάνατο ακόμα και τώρα που ξέρω ότι είναι οι τελευταίες μέρες μου...

Η απολογία ενός πενηντάρη

Αρχίζει και πέφτει η νύχτα,όμως ο ουρανός είναι λαμπερός
φωτίζεται από ένα κόκκινο χρώμα,το χρώμα τις επανάστασης!
Νιώθω την σόλα των παπουτσιών μου να καίγεται και τα πέλματα μου να πετάνε σπίθες.Είναι από το τρέξιμο,όχι μόνο το τρέξιμο να ξεφύγω από τους μπάτσους αλλά να ξεφύγω από τον ψεύτικο εαυτό μου,από τον ατομικισμό μου,από την φενάκη που μου επέβαλαν να ζω.
Πάντα ακροβατούσα στην υπερβολή,στο άσπρο και στο μαύρο,
το γκρίζο δεν το γνώριζα και όμως το συνήθισα.
Συνήθισα να έρχομαι κουρασμένος από την δουλεία,να κάθομαι με τις ώρες
μπροστά στην τηλεόραση και να με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ.
Συνήθισα να είμαι άπραγος και που και που φώναζα στην τηλεόραση για την κατάσταση που μας έχουν φέρει προσπαθώντας να θολώσω τις τύψεις μου,νομίζοντας ότι διαμαρτύρομαι.
Συμβούλευα τα παιδιά μου πως να φέρονται,τους μάθαινα την δημοκρατία
και τα κατέκρινα όταν αντιμετώπιζαν τα πάντα με αδράνεια.Πως μπορούσα εγώ να μιλάω όταν ο ίδιος ήμουν ένα λανθασμένο πρότυπο,όταν πότε δεν τους έδειξα πως να διεκδικούν τα δικαιώματά τους,δεν τα πήρα από το χέρι σε μια πορεία αντίθετα τα απέτρεπα επειδή φοβόμουν.Φοβόμουν τι;Μην πάθουν τίποτα;Τώρα δηλαδή πόσο πρέπει να φοβάμαι όταν τα βλέπω να γίνονται υποχείρια άλλων όταν τους βόλεψα σε μία άνετη ζωή;
Ξέρετε, η ελευθερία στον άνθρωπο προϋποθέτει γνώση και παιδεία.
Η Δημοκρατία είναι δύσκολη υπόθεση,απαιτεί άγρυπνους φρουρούς
να την προστατεύουν από τους χιλιάδες εχθρούς που ελλοχεύουν
να της φάνε το μεδούλι ύπουλα
ενδυόμενοι τον μανδύα της!
Και όμως απαλλάχτηκα και τώρα είμαι εδώ
με τα γάντια σκισμένα και την μάσκα στο πρόσωπο να αντιστέκομαι
απέναντι σε κάθε κατάχρηση της εξουσίας και καταστολή
καθώς οι φωτιές πληθαίνουν και δεν με φοβίζουν
γιατί από τις στάχτες πάντα ανθίζει ένα λουλούδι
το λουλούδι του αύριο

Venceremos, να το θυμάστε...

Σε θέλω

Κατάθεση ψυχής σου παραδίδω

θέλω να σε αρπάξω

στον τοίχο να σε κολλήσω

να σε φιλήσω

Θέλω να σε μυρίσω

να σε αγγίξω

να σε κατακτήσω

Στο κρεβάτι να σε ξαπλώσω

να σε απογειώσω

στην αγκαλιά μου να σε κρατήσω

και υστέρα να σε ηρεμήσω

Μια στιγμή ηδονής σου ζητάω

να μου χαρίσεις

τα πόδια σου γύρω από την μέση μου

να τα τυλίξεις

Αλλά εσύ έφυγες πριν λίγο

φιλώντας με στο μάγουλο σταυρωτά

και εγώ το χρόνο θέλω πίσω να γυρίσω

να είχα το θάρρος με φιλιά να σε πλημμυρίσω!

Μια πρέζα υπερβολής

Μια πρέζα υπερβολής ήσουν για μένα.
Στην καθημερινότητα μου
αναστάτωσες τα ήρεμα νερά μου
στην κυνικότητα μου
γκρέμισες τα ανιαρά αισθήματα μου.

Υπερβολή στα συναισθήματα και στις σκέψεις,
στις συμπεριφορές και στις διαθέσεις.
Σαν χείμαρρος κατέκλυσες τα βήματα μου
κυριάρχησες στα πιο ωραία σχέδιά μου
σαν την κολόνια που ψεκάζει τα όνειρά μου

Ήσουν εκείνη που μπορούσα να είμαι εγώ
στον ουρανό με ένα φιλί σου να βρεθώ
κοιτάζοντας τα υπέροχα σου μάτια
μπορούσα ακόμα και τον φόβο να δαμάσω
 παραδεχόμουν πως μπορώ να αλλάξω.

Υπερβολή ακόμα και στον χωρισμό
σε πήρε ο άνεμος σαν να σουνα φτερό.
 Προσπαθώ την κατάσταση να αποδεχτώ
από κάθε ανάμνηση σου να απομακρυνθώ.

Μα είμαι πάλι εδώ
εξαντλημένος τις φωτογραφίες μας κοιτάζω
κάθε ευτυχία με εσένα την παρομοιάζω
και ας προσπαθώ 

με ένα μπουκάλι βότκα και ένα τσιγάρο στριφτό

από τον πόνο να αποδεσμευτώ!

(παρ)ακμή

Βράδυ η μουσική παίζει δυνατά!Κορμιά λικνίζονται στον δυνατό χορό της μουσικής
Σφηνάκια να χύνονται από το στόμα και να κυλάνε στον λαιμό
Οι γκόμενες να με αρπάζουν και να τρίβονται,οι φίλοι μου να χορεύουν και να χουφτώνουν ότι βρουν.Τα ποτά να έρχονται το ένα μετά το άλλο.
¨Ερχεται μια με φιλάει και νιώθω το μπλε χαπάκι να κυλάει κάτω από την γλώσσα μου.
Το καταπίνω δίχως δεύτερη σκέψη.Ο κολλητός μου πέφτει κάτω έχει γίνει λιώμα.
Ζάλη,ζάλη,ζάλη
Θολούρα,θολούρα,θολούρα
Βγαίνουμε έξω,γέλια παντού κόσμος πηγαινοέρχεται μας κοιτάνε και γελάνε
Δεν δίνουμε καν σημασία,ψάχνουμε το αμάξι καθώς ο άλλος φτιάχνει την τζιβάνα
Το σκάμε μέσα στο αμάξι,το κοντέρ γράφει 90 και εγώ όμως νομίζω ότι πηγαίνουμε με 20
Φτάσαμε,ανεβαίνουμε στο ξενοδοχείο
Ντριιιιν
Σκάσε γαμημένο ξυπνητήρι
"Ξύπνα έχεις αργήσει, σε λίγο παντρεύεσαι"
Το τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα
Δεν θυμάμαι καν τι έγινε χτες το βράδυ!
Τότε σκέφτομαι τον πατέρα μου να μου λέει
"Τι είναι αυτά,είσαι άνθρωπος εσύ να παντρευτεί,μια μέρα πριν το γάμο σου αποφάσισες να φτάσεις στον πάτο;Τι ρεζιλίκια είναι αυτά πότε θα σοβαρευτείς;"
Και εγώ ως συνήθως αντίλογος
"Μπαμπά τι μου λες,αν δεν φτάσεις στον πάτο δεν θα εκτιμήσεις την κορυφή!"
"Είσαι 28 χρονών και βλέπω μπαφοτσίγαρα στο τασάκι σου;"
"Έπρεπε να αποχαιρετήσω την εποχή της ήβης"
"Και τι σημαίνει νιότη είναι να πίνεις μπάφους και να γίνεσαι λιώμα;"
"Σπούδασα,δουλεύω σε λίγο παντρεύομαι"
"Και βλέπω τζιβάνα στο τασάκι σου;"
"Το πρόβλημα θα ήταν να έβλεπες κάθε μέρα και πολλές στο τασάκι μου.Σου είπα δεν γίνεται να ζεις μια ζωή μισή.Εσύ μου είχες πει ότι πρέπει να τα ζούμε όλα.Το ότι έχω γίνει κάποιες μέρες χάλια και όχι συνέχεια μου έδειξε πως είναι η ζωή και από την άλλη πλευρά που κάποιοι φοβούνται να την ζήσουν και άλλη μένουν μόνο σε αυτήν!Το θέμα είναι να μπορείς να μην μένεις εκεί!"
"Τελείωνε θα αργήσεις!"
"Εξάλλου σου είπα πρέπει να χαιρετήσω την ήβη!"
Το άσπρο κοστούμι,το αμάξι του γάμου και μπροστά η εκκλησία
Αντίο ήβη μου έμαθες πολλά,πολλοί θα σε χαρακτήριζαν επικίνδυνη,άλλοι ανώφελη,άλλοι επαναστατική-αντισυμβατική και άλλοι καταστροφική.
Είναι πως θα σε πλησιάσει κάποιος,πως θα σου την πέσει εν ολίγοις!
Εγώ θα σε χαρακτήριζα επιμορφωτική...
Αντίο μπαμπά...

ΣεΕχωΞεπεράσει

Κλειστά τα φώτα.Κεριά αναμμένα σε όλο το δωμάτιο.
Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο τραπέζι και η απαλή μουσική σε καλωσορίζει
Χτυπάει το κουδούνι,ανεβαίνεις τις σκάλες.
Πετάς τα ρούχα σου στο πάτωμα και προχωράς μόνο με τις ζαρτιέρες και τα τακούνια σου.
Με αρπάζεις και γεμίζεις τον λαιμό μου με κραγιόν,όλο το στόμα μου έχει τα κόκκινα σημάδια και μια γεύση φράουλα.
Μου σκίζεις το πουκάμισο και με πετάς στο κρεβάτι,ανεβαίνεις πάνω μου και γλείφεις το στέρνο μου.
Κατεβαίνεις πιο κάτω,ιδρώνω,βαριανασαίνω.
Τα νύχια σου σημαδεύουν το στέρνο μου.Αυτό το βλέμμα,όχι δεν είναι συνηθισμένο.Ανεβαίνεις προς τα πάνω και κάθεσαι στα πόδια μου
Ο καθρέφτης απέναντι σου φανερώνει τις καμπύλες σου και αντανακλά τον ερωτισμό σου
Ανασηκώνεσαι ρυθμικά....ναι έχουμε ενωθεί! 
 Σε γυρίζω ανάποδα ακουμπώ τους μηρούς σου,νιώθω την θερμότητα σου
Σε σηκώνω στην αγκαλιά μου και σε κολλάω στον τοίχο,το κεφάλι σου χτυπάει στο φύλλο της ντουλάπας,γαντζώνεσαι και ο ιδρώτας σου με πλημμυρίζει
Μεθώ από την κολόνια σου καθώς μου ψιθυρίζεις στο αυτί "σε νιώθω".
Καθώς η γλώσσα σου υγραίνει τον λοβό μου η καυτή ανάσα σου προκαλεί ρίγος σε όλο μου το σώμα.
Πετάω τα πράγματα από το γραφείο και σε ακουμπάω.
Τινάζεις τα μαλλιά σου προς τα πίσω και σε φιλάω στο στήθος,η καρδία σου πάλλεται σε γρήγορους ρυθμούς.
Ουρλιάζεις,φωνάζω,συσπάσαι!
Ζαλίζεσαι,βρίσκομαι σε νιρβάνα,πετάς...
Ένα ποτήρι κρασί στο κρεβάτι,ένα τσιγάρο και ένα φιλί στο στόμα για να σου δώσω τον καπνό.
Είσαι τόσο ωραία για μια χρήση.