Μια πρέζα υπερβολής

Μια πρέζα υπερβολής ήσουν για μένα.
Στην καθημερινότητα μου
αναστάτωσες τα ήρεμα νερά μου
στην κυνικότητα μου
γκρέμισες τα ανιαρά αισθήματα μου.

Υπερβολή στα συναισθήματα και στις σκέψεις,
στις συμπεριφορές και στις διαθέσεις.
Σαν χείμαρρος κατέκλυσες τα βήματα μου
κυριάρχησες στα πιο ωραία σχέδιά μου
σαν την κολόνια που ψεκάζει τα όνειρά μου

Ήσουν εκείνη που μπορούσα να είμαι εγώ
στον ουρανό με ένα φιλί σου να βρεθώ
κοιτάζοντας τα υπέροχα σου μάτια
μπορούσα ακόμα και τον φόβο να δαμάσω
 παραδεχόμουν πως μπορώ να αλλάξω.

Υπερβολή ακόμα και στον χωρισμό
σε πήρε ο άνεμος σαν να σουνα φτερό.
 Προσπαθώ την κατάσταση να αποδεχτώ
από κάθε ανάμνηση σου να απομακρυνθώ.

Μα είμαι πάλι εδώ
εξαντλημένος τις φωτογραφίες μας κοιτάζω
κάθε ευτυχία με εσένα την παρομοιάζω
και ας προσπαθώ 

με ένα μπουκάλι βότκα και ένα τσιγάρο στριφτό

από τον πόνο να αποδεσμευτώ!