Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Ευχαριστώ θεέ μου είναι υπέροχη!


                                                                                                                                                   


Ευχαριστώ θεέ μου είναι υπέροχη.Τα μαλλιά της είναι σγουρά και καλύπτουν το στητό της στήθος.

Το δέρμα της κατάλευκο.Ο λαιμός της ευθύγραμμος.Είναι παραμυθένια, σαν ξωτικό βγαλμένο από παραμύθι πού παρασύρει τους ταξιδευτές
απο τον προορισμό τους.
Κατακόκκινα χείλη λες και είναι βαμμένα με αίμα και κυρίως σαρκώδη
πού θέλεις να γευτείς το απαλό τους άγγιγμα.
Ο κορσες τονίζει την μέση της καθώς λυκνίζεται στο άκουσμα των ήχων του thank god i'm pretty.
Τά μάτια της καρυδωτά με κοιτάζουν και ένα ερώτικο κάλεσμα
δημιούργει στην καρδία μου ένα ρίγος.
Εγώ στέκομαι και την κοιτάζω μαγεμένος.
Ας μπορούσα να την αγγίξω να γευτώ λίγο από την μαγεία της.
Όμως αδυνατώ να κουνηθώ.
Ήταν δική του.
Ποτέ δεν θα γινόταν δική μου.
Θα έδινα και την ζωή μου να την αισθανόμουν εστω  για λίγο.Έστω για λίγο να φεύγαμε μαζί και μετά ας μην την ξανέβλεπα.
Τουλάχιστον θα ήμουν ευτυχισμένος για λίγες ώρες.
Όμως δεν θα μπορούσα να την θέσω σε κίνδυνο
γι' αυτό μένω εδώ πίσω στο μπουφέ άπραγος.
Είμαι τυχερός  που απλά την κοιτάζω καί ονειρεύομαι.
Έρχεται και την πέρνει αδέξια για να γυρίσουν στο σπίτι.Μα πως είναι δυνατόν να τησ φέρετια έτσι.Δεν νιώθει ντροπή μπροστά της;
Καλεί και εμένα να οδηγήσω την άμαξα.Τους οδηγώ στο παλάτι του.Εκείνος μεθυσμένος την χτυπάει και την βιάζει.
Οι φωνές της πια δεν είναι τόσο έντονες όπως τα πρώτα χρόνια.Συνήθισε..
Εγώ κάθομαι όπως κάθε  βράδυ έξω απο την πόρτα και οργισμένος θέλω να σπάσω την πόρτα και να τον σκοτώσω.
Πόσο άθλιος μπορεί να είναι για να μην σέβεται αυτήν την αιθέρια ύπαρξη που και ο πιο τιποτένιος νιώθει δέος μπροστά της!
Οι φωνές κόπασαν,κοιμήθηκαν.
Σκέφτομαι όταν την πρωτογνώρισα.
Ήμασταν παιδία ακόμα,ένας αθώος έρωτας.
Μέχρι πού ήρθε αυτός 30 χρονών τότε και αυτή μόλις 18.
Την πήρε και έκανα χρόνια να την ξαναδώ,μέχρι που είδα την αγγελία για καθαριστής στο παλάτι.
Δέχτηκα αμέσως,δεν ήθελα να την χάσω.
Όταν άρχισα να δουλεύω στο παλάτι αντιλήφθηκα την κόλαση που περνούσε κάθε μέρα η αγαπημένη μου.Ήταν η γλάστρα του στις κοσμικές εκδηλώσεις και όταν γυρνούσαν σπίτι την κακοποιούσε.Αυτή πάντα ευγενική και χαμογελαστή δεν είχε δώσει ποτέ δικαιώματα για αρνητικά σχόλια.Ακόμα και αυτόν σε όλουσ τον επαινούσε.
Πόσο δυστυχισμένη;Πόσο;
Αίφνης ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται αυτή!
Κρύος ιδρώτας με λούζει,πού ήξερε οτί στέκομαι εκεί έξω;
Μου λέει να περάσω μέσα και βλέπω τον σύζυγό της ασάλευτο στο κρεβάτι.
Εκείνη ανέκφραστη!
Ο ήλιος άρχιζε να ανετέλλει και σε λίγο θα έρχονταν το πρωινό τους.
Πρέπει να φανώ για μια στιγμή θαρραλέος.
Παίρνω το χρυσό μαχαίρι και τον καρφώνω.Εκείνη την δένω στην κόκκινη πολυθρόνα και κλείνω το στόμα της με το μαντίλη.
Την χτυπάω μέχρι να την ματώσω.Συγκράτησα τα δάκρυα μου.
Δέν περίμενα να της το έκανα εγώ αυτό.Στέκομαι και την κοιτάζω.Προσπαθεί να μου πεί κάτι άλλα δεν την αφήνω.
Τις κατεβάζω το μαντίλη και την φιλάω.Το όνειρο μου είχε γίνει πραγματικότητα.ακούω βήματα, με βλέπει η σερβιτόρα και τρέχει στις σκάλες φονάζοντας τουσ φρουρούς.Με συλλαμβάνουν.Το είχα πει ας την άγγιζα και ας πέθαινα.
Ήρθε η μέρα του θανάτου μου,δεμένος σε ένα πάσαλο και η φωτιά να σιγοκαίει και να δημιουργει στα πόδια μου θερμότητα.
Εκείνη είναι εκεί πίσω από το πλήθος τυλιγμένη με ένα μαντίλη.Θα μπορούσα να την αναγνωρίσω και ανάμεσα σε όλο τον κόσμο.
Ευχαριστώ θεέ μου είναι υπέροχη!
http://www.youtube.com/results?search_query=thank+god+i+am+pretty&aq=0